Μια νέα τεχνική σάρωσης παράγει εικόνες με μεγάλη λεπτομέρεια που θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στη μελέτη της ανθρώπινης ανατομίας.
Όταν ο Paul Taforo είδε τις πρώτες του πειραματικές εικόνες θυμάτων φωτός COVID-19, νόμιζε ότι είχε αποτύχει.Ένας παλαιοντολόγος με εκπαίδευση, ο Taforo πέρασε μήνες δουλεύοντας με ομάδες σε όλη την Ευρώπη για να μετατρέψει τους επιταχυντές σωματιδίων στις γαλλικές Άλπεις σε επαναστατικά ιατρικά εργαλεία σάρωσης.
Ήταν στα τέλη Μαΐου 2020 και οι επιστήμονες ήταν πρόθυμοι να κατανοήσουν καλύτερα πώς ο COVID-19 καταστρέφει τα ανθρώπινα όργανα.Η Taforo ανατέθηκε να αναπτύξει μια μέθοδο που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις υψηλής ισχύος ακτίνες Χ που παράγονται από την Ευρωπαϊκή Εγκατάσταση Ακτινοβολίας Σύγχρονον (ESRF) στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας.Ως επιστήμονας του ESRF, έχει ξεπεράσει τα όρια των ακτίνων Χ υψηλής ανάλυσης απολιθωμάτων πετρωμάτων και αποξηραμένων μούμιων.Τώρα ήταν τρομοκρατημένος από τη μαλακή, κολλώδη μάζα των χαρτοπετσετών.
Οι εικόνες τους έδειχναν περισσότερες λεπτομέρειες από οποιαδήποτε ιατρική αξονική τομογραφία που είχαν δει ποτέ πριν, επιτρέποντάς τους να ξεπεράσουν τα επίμονα κενά στον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες και οι γιατροί οραματίζονται και κατανοούν τα ανθρώπινα όργανα.«Στα εγχειρίδια ανατομίας, όταν το βλέπετε, είναι μεγάλης κλίμακας, είναι μικρής κλίμακας και είναι όμορφες εικόνες με το χέρι για έναν λόγο: είναι καλλιτεχνικές ερμηνείες επειδή δεν έχουμε εικόνες», University College London (UCL). ) είπε..Η ανώτερη ερευνήτρια Claire Walsh είπε.«Για πρώτη φορά μπορούμε να κάνουμε το πραγματικό πράγμα».
Οι Taforo και Walsh αποτελούν μέρος μιας διεθνούς ομάδας περισσότερων από 30 ερευνητών που έχουν δημιουργήσει μια ισχυρή νέα τεχνική σάρωσης ακτίνων Χ που ονομάζεται Hierarchical Phase Contrast Tomography (HiP-CT).Με αυτό, μπορούν τελικά να μεταβούν από ένα πλήρες ανθρώπινο όργανο σε μια διευρυμένη άποψη των πιο μικροσκοπικών αιμοφόρων αγγείων του σώματος ή ακόμα και μεμονωμένων κυττάρων.
Αυτή η μέθοδος παρέχει ήδη νέα εικόνα για το πώς ο COVID-19 βλάπτει και αναδιαμορφώνει τα αιμοφόρα αγγεία στους πνεύμονες.Αν και οι μακροπρόθεσμες προοπτικές του είναι δύσκολο να προσδιοριστούν, επειδή δεν έχει υπάρξει τίποτα σαν το HiP-CT, οι ερευνητές ενθουσιασμένοι από τις δυνατότητές του οραματίζονται με ενθουσιασμό νέους τρόπους κατανόησης της νόσου και χαρτογράφησης της ανθρώπινης ανατομίας με έναν πιο ακριβή τοπογραφικό χάρτη.
Ο καρδιολόγος του UCL Andrew Cooke δήλωσε: «Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να εκπλαγούν που μελετάμε την ανατομία της καρδιάς εδώ και εκατοντάδες χρόνια, αλλά δεν υπάρχει συναίνεση για τη φυσιολογική δομή της καρδιάς, ειδικά της καρδιάς… Τα μυϊκά κύτταρα και πώς αλλάζει όταν η καρδιά χτυπά».
«Περίμενα όλη μου την καριέρα», είπε.
Η τεχνική HiP-CT ξεκίνησε όταν δύο Γερμανοί παθολόγοι διαγωνίστηκαν για να παρακολουθήσουν τις τιμωρητικές επιπτώσεις του ιού SARS-CoV-2 στο ανθρώπινο σώμα.
Ο Danny Jonigk, παθολόγος θώρακα στην Ιατρική Σχολή του Ανόβερου, και ο Maximilian Ackermann, παθολόγος στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Mainz, βρίσκονταν σε εγρήγορση καθώς τα νέα για το ασυνήθιστο κρούσμα πνευμονίας άρχισαν να διαδίδονται στην Κίνα.Και οι δύο είχαν εμπειρία στη θεραπεία παθήσεων των πνευμόνων και γνώριζαν αμέσως ότι ο COVID-19 ήταν ασυνήθιστος.Το ζευγάρι ανησυχούσε ιδιαίτερα για τις αναφορές για «σιωπηλή υποξία» που κρατούσε τους ασθενείς με COVID-19 σε εγρήγορση, αλλά προκαλούσε πτώση των επιπέδων οξυγόνου στο αίμα τους.
Ο Ackermann και ο Jonig υποπτεύονται ότι ο SARS-CoV-2 επιτίθεται με κάποιο τρόπο στα αιμοφόρα αγγεία στους πνεύμονες.Όταν η ασθένεια εξαπλώθηκε στη Γερμανία τον Μάρτιο του 2020, το ζευγάρι άρχισε τις αυτοψίες σε θύματα του COVID-19.Σύντομα δοκίμασαν την αγγειακή τους υπόθεση με έγχυση ρητίνης σε δείγματα ιστού και στη συνέχεια διαλύοντας τον ιστό σε οξύ, αφήνοντας ένα ακριβές μοντέλο της αρχικής αγγείωσης.
Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική, οι Ackermann και Jonigk συνέκριναν ιστούς από άτομα που δεν πέθαναν από COVID-19 με αυτούς από άτομα που πέθαναν.Αμέσως είδαν ότι στα θύματα του COVID-19, τα μικρότερα αιμοφόρα αγγεία στους πνεύμονες συστράφηκαν και ανακατασκευάστηκαν.Αυτά τα αποτελέσματα ορόσημο, που δημοσιεύθηκαν διαδικτυακά τον Μάιο του 2020, δείχνουν ότι ο COVID-19 δεν είναι αυστηρά μια ασθένεια του αναπνευστικού, αλλά μάλλον μια αγγειακή νόσος που μπορεί να επηρεάσει όργανα σε όλο το σώμα.
«Αν περάσετε μέσα από το σώμα και ευθυγραμμίσετε όλα τα αιμοφόρα αγγεία, θα έχετε 60.000 έως 70.000 μίλια, που είναι διπλάσια από την απόσταση γύρω από τον ισημερινό», είπε ο Άκερμαν, παθολόγος από το Βούπερταλ της Γερμανίας..Πρόσθεσε ότι εάν μόνο το 1 τοις εκατό αυτών των αιμοφόρων αγγείων δεχόταν επίθεση από τον ιό, η ροή του αίματος και η ικανότητα απορρόφησης οξυγόνου θα διακυβευόταν, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες για ολόκληρο το όργανο.
Μόλις ο Jonigk και ο Ackermann συνειδητοποίησαν τον αντίκτυπο του COVID-19 στα αιμοφόρα αγγεία, συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να κατανοήσουν καλύτερα τη βλάβη.
Οι ιατρικές ακτινογραφίες, όπως οι αξονικές τομογραφίες, μπορούν να παρέχουν εικόνες ολόκληρων οργάνων, αλλά δεν είναι αρκετά υψηλής ανάλυσης.Μια βιοψία επιτρέπει στους επιστήμονες να εξετάσουν δείγματα ιστού κάτω από μικροσκόπιο, αλλά οι εικόνες που προκύπτουν αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό μέρος ολόκληρου του οργάνου και δεν μπορούν να δείξουν πώς αναπτύσσεται ο COVID-19 στους πνεύμονες.Και η τεχνική ρητίνης που ανέπτυξε η ομάδα απαιτεί τη διάλυση του ιστού, η οποία καταστρέφει το δείγμα και περιορίζει την περαιτέρω έρευνα.
«Στο τέλος της ημέρας, [οι πνεύμονες] παίρνουν οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακα εξαφανίζεται, αλλά για αυτό, έχει χιλιάδες μίλια αιμοφόρων αγγείων και τριχοειδών αγγείων, σε πολύ λεπτή απόσταση… είναι σχεδόν ένα θαύμα», είπε ο Jonigk, ιδρυτής. κύριος ερευνητής στο Γερμανικό Κέντρο Πνευμονικών Ερευνών.«Λοιπόν, πώς μπορούμε πραγματικά να αξιολογήσουμε κάτι τόσο περίπλοκο όσο το COVID-19 χωρίς να καταστρέψουμε όργανα;»
Ο Jonigk και ο Ackermann χρειάζονταν κάτι άνευ προηγουμένου: μια σειρά ακτινογραφιών του ίδιου οργάνου που θα επέτρεπε στους ερευνητές να διευρύνουν μέρη του οργάνου σε κυτταρική κλίμακα.Τον Μάρτιο του 2020, το γερμανικό δίδυμο επικοινώνησε με τον επί μακρόν συνεργάτη τους Peter Lee, επιστήμονα υλικών και πρόεδρο αναδυόμενων τεχνολογιών στο UCL.Η ειδικότητα του Lee είναι η μελέτη βιολογικών υλικών χρησιμοποιώντας ισχυρές ακτίνες Χ, έτσι οι σκέψεις του στράφηκαν αμέσως στις γαλλικές Άλπεις.
Το European Synchrotron Radiation Center βρίσκεται σε ένα τριγωνικό κομμάτι γης στο βορειοδυτικό τμήμα της Γκρενόμπλ, όπου συναντώνται δύο ποταμοί.Το αντικείμενο είναι ένας επιταχυντής σωματιδίων που στέλνει ηλεκτρόνια σε κυκλικές τροχιές μήκους μισού μιλίου με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός.Καθώς αυτά τα ηλεκτρόνια περιστρέφονται σε κύκλους, ισχυροί μαγνήτες σε τροχιά παραμορφώνουν το ρεύμα των σωματιδίων, αναγκάζοντας τα ηλεκτρόνια να εκπέμπουν μερικές από τις φωτεινότερες ακτίνες Χ στον κόσμο.
Αυτή η ισχυρή ακτινοβολία επιτρέπει στο ESRF να κατασκοπεύει αντικείμενα σε κλίμακα μικρομέτρου ή ακόμη και νανομέτρων.Συχνά χρησιμοποιείται για τη μελέτη υλικών όπως κράματα και σύνθετα υλικά, για τη μελέτη της μοριακής δομής των πρωτεϊνών, ακόμη και για την ανακατασκευή αρχαίων απολιθωμάτων χωρίς να διαχωρίζει την πέτρα από το οστό.Ο Ackermann, ο Jonigk και ο Lee ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το γιγάντιο όργανο για να τραβήξουν τις πιο λεπτομερείς ακτινογραφίες ανθρώπινων οργάνων στον κόσμο.
Μπείτε στον Taforo, του οποίου η εργασία στο ESRF έχει ξεπεράσει τα όρια του τι μπορεί να δει η σάρωση σύγχροτρον.Η εντυπωσιακή σειρά τεχνασμάτων του είχε επιτρέψει προηγουμένως στους επιστήμονες να κοιτάξουν μέσα σε αυγά δεινοσαύρων και σχεδόν να κόψουν μούμιες, και σχεδόν αμέσως ο Taforo επιβεβαίωσε ότι τα σύγχροτρον μπορούσαν θεωρητικά να σαρώσουν καλά ολόκληρους λοβούς του πνεύμονα.Αλλά στην πραγματικότητα, η σάρωση ολόκληρων ανθρώπινων οργάνων είναι μια τεράστια πρόκληση.
Από τη μία, υπάρχει το πρόβλημα της σύγκρισης.Οι τυπικές ακτινογραφίες δημιουργούν εικόνες με βάση το πόση ακτινοβολία απορροφούν διαφορετικά υλικά, με τα βαρύτερα στοιχεία να απορροφούν περισσότερα από τα ελαφρύτερα.Οι μαλακοί ιστοί αποτελούνται ως επί το πλείστον από ελαφρά στοιχεία -άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο κ.λπ.- επομένως δεν εμφανίζονται καθαρά σε μια κλασική ιατρική ακτινογραφία.
Ένα από τα σπουδαία πράγματα για το ESRF είναι ότι η δέσμη ακτίνων Χ του είναι πολύ συνεκτική: το φως ταξιδεύει σε κύματα και στην περίπτωση του ESRF, όλες οι ακτίνες Χ ξεκινούν με την ίδια συχνότητα και ευθυγράμμιση, συνεχώς ταλαντούμενοι, όπως απομένουν αποτυπώματα από τον Ρέικ μέσα από έναν κήπο ζεν.Αλλά καθώς αυτές οι ακτίνες Χ περνούν μέσα από το αντικείμενο, οι ανεπαίσθητες διαφορές στην πυκνότητα μπορούν να προκαλέσουν ελαφρά απόκλιση κάθε ακτίνων Χ από τη διαδρομή και η διαφορά γίνεται ευκολότερο να ανιχνευθεί καθώς οι ακτίνες Χ απομακρύνονται περισσότερο από το αντικείμενο.Αυτές οι αποκλίσεις μπορούν να αποκαλύψουν ανεπαίσθητες διαφορές πυκνότητας μέσα σε ένα αντικείμενο, ακόμα κι αν αυτό αποτελείται από φωτεινά στοιχεία.
Αλλά η σταθερότητα είναι ένα άλλο ζήτημα.Για να ληφθεί μια σειρά μεγεθυσμένων ακτινογραφιών, το όργανο πρέπει να στερεωθεί στο φυσικό του σχήμα έτσι ώστε να μην κάμπτεται ή να κινείται περισσότερο από ένα χιλιοστό του χιλιοστού.Επιπλέον, οι διαδοχικές ακτινογραφίες του ίδιου οργάνου δεν θα ταιριάζουν μεταξύ τους.Περιττό να πούμε, ωστόσο, ότι το σώμα μπορεί να είναι πολύ ευέλικτο.
Ο Lee και η ομάδα του στο UCL σκόπευαν να σχεδιάσουν δοχεία που θα μπορούσαν να αντέξουν τις ακτίνες Χ σύγχροτρον, αφήνοντας παράλληλα όσο το δυνατόν περισσότερα κύματα να περάσουν.Ο Lee χειρίστηκε επίσης τη συνολική οργάνωση του έργου - για παράδειγμα, τις λεπτομέρειες της μεταφοράς ανθρώπινων οργάνων μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας - και προσέλαβε τον Walsh, ο οποίος ειδικεύεται στα βιοϊατρικά μεγάλα δεδομένα, για να βοηθήσει στην ανάλυση του τρόπου ανάλυσης των σαρώσεων.Πίσω στη Γαλλία, το έργο του Taforo περιελάμβανε τη βελτίωση της διαδικασίας σάρωσης και τον τρόπο αποθήκευσης του οργάνου στο δοχείο που κατασκεύαζε η ομάδα του Lee.
Ο Tafforo γνώριζε ότι για να μην αποσυντεθούν τα όργανα και οι εικόνες να είναι όσο το δυνατόν πιο καθαρές, πρέπει να υποβληθούν σε επεξεργασία με πολλές μερίδες υδατικής αιθανόλης.Ήξερε επίσης ότι έπρεπε να σταθεροποιήσει το όργανο σε κάτι που ταίριαζε ακριβώς με την πυκνότητα του οργάνου.Το σχέδιό του ήταν να τοποθετήσει με κάποιο τρόπο τα όργανα σε άγαρ πλούσιο σε αιθανόλη, μια ουσία που μοιάζει με ζελέ που εξάγεται από φύκια.
Ωστόσο, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες – όπως στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, ο Taforo είναι κολλημένος στο σπίτι και κλειδωμένος.Έτσι ο Taforo μετέφερε την έρευνά του σε ένα εργαστήριο στο σπίτι: Πέρασε χρόνια διακοσμώντας μια πρώην μεσαίου μεγέθους κουζίνα με τρισδιάστατους εκτυπωτές, βασικό εξοπλισμό χημείας και εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία των οστών ζώων για ανατομική έρευνα.
Ο Taforo χρησιμοποίησε προϊόντα από το τοπικό παντοπωλείο για να καταλάβει πώς να φτιάξει άγαρ.Συλλέγει ακόμη και τα όμβρια ύδατα από μια στέγη που καθάρισε πρόσφατα για να φτιάξει απιονισμένο νερό, ένα τυπικό συστατικό σε φόρμουλες άγαρ εργαστηριακής ποιότητας.Για να εξασκηθεί στη συσκευασία οργάνων σε άγαρ, πήρε έντερα χοίρου από ένα τοπικό σφαγείο.
Ο Taforo εγκρίθηκε για να επιστρέψει στο ESRF στα μέσα Μαΐου για την πρώτη δοκιμαστική σάρωση πνευμόνων σε χοίρους.Από τον Μάιο έως τον Ιούνιο, ετοίμασε και σάρωσε τον αριστερό λοβό του πνεύμονα ενός 54χρονου άνδρα που πέθανε από COVID-19, τον οποίο μετέφεραν ο Άκερμαν και ο Jonig από τη Γερμανία στη Γκρενόμπλ.
«Όταν είδα την πρώτη εικόνα, υπήρχε μια επιστολή συγγνώμης στο email μου προς όλους όσους συμμετείχαν στο έργο: αποτύχαμε και δεν μπορούσα να κάνω σάρωση υψηλής ποιότητας», είπε.«Μόλις τους έστειλα δύο φωτογραφίες που ήταν τρομερές για μένα αλλά εξαιρετικές για εκείνους».
Για τον Lee του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, οι εικόνες είναι εκπληκτικές: οι εικόνες ολόκληρων οργάνων είναι παρόμοιες με τις τυπικές ιατρικές αξονικές τομογραφίες, αλλά «ένα εκατομμύριο φορές πιο ενημερωτικές».Είναι σαν ο εξερευνητής να μελετά το δάσος όλη του τη ζωή, είτε πετώντας πάνω από το δάσος με ένα γιγαντιαίο αεροπλάνο, είτε ταξιδεύοντας κατά μήκος του μονοπατιού.Τώρα πετούν πάνω από το θόλο σαν πουλιά με φτερά.
Η ομάδα δημοσίευσε την πρώτη της πλήρη περιγραφή της προσέγγισης HiP-CT τον Νοέμβριο του 2021 και οι ερευνητές δημοσίευσαν επίσης λεπτομέρειες σχετικά με το πώς ο COVID-19 επηρεάζει ορισμένους τύπους κυκλοφορίας στους πνεύμονες.
Η σάρωση είχε επίσης ένα απροσδόκητο όφελος: βοήθησε τους ερευνητές να πείσουν τους φίλους και την οικογένειά τους να εμβολιαστούν.Σε σοβαρές περιπτώσεις COVID-19, πολλά αιμοφόρα αγγεία στους πνεύμονες φαίνονται διεσταλμένα και διογκωμένα και σε μικρότερο βαθμό μπορεί να σχηματιστούν μη φυσιολογικές δέσμες μικροσκοπικών αιμοφόρων αγγείων.
«Όταν κοιτάζεις τη δομή ενός πνεύμονα από ένα άτομο που πέθανε από COVID, δεν μοιάζει με πνεύμονα - είναι ένα χάος», είπε ο Tafolo.
Πρόσθεσε ότι ακόμη και σε υγιή όργανα, οι σαρώσεις αποκάλυψαν λεπτά ανατομικά χαρακτηριστικά που δεν καταγράφηκαν ποτέ επειδή κανένα ανθρώπινο όργανο δεν είχε ποτέ εξεταστεί με τόση λεπτομέρεια.Με πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια χρηματοδότηση από την Πρωτοβουλία Chan Zuckerberg (μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που ιδρύθηκε από τον διευθύνοντα σύμβουλο του Facebook Mark Zuckerberg και τη σύζυγο του Zuckerberg, γιατρό Priscilla Chan), η ομάδα HiP-CT δημιουργεί αυτήν τη στιγμή αυτό που ονομάζεται άτλαντας ανθρώπινων οργάνων.
Μέχρι στιγμής, η ομάδα έχει κυκλοφορήσει σαρώσεις πέντε οργάνων - της καρδιάς, του εγκεφάλου, των νεφρών, των πνευμόνων και της σπλήνας - με βάση τα όργανα που δώρησαν οι Ackermann και Jonigk κατά τη διάρκεια της αυτοψίας τους COVID-19 στη Γερμανία και του οργάνου «ελέγχου» της υγείας LADAF.Ανατομικό εργαστήριο Γκρενόμπλ.Η ομάδα παρήγαγε τα δεδομένα, καθώς και ταινίες πτήσης, με βάση δεδομένα που είναι ελεύθερα διαθέσιμα στο Διαδίκτυο.Ο Άτλας των Ανθρώπινων Οργάνων επεκτείνεται γρήγορα: άλλα 30 όργανα έχουν σαρωθεί και άλλα 80 βρίσκονται σε διάφορα στάδια προετοιμασίας.Σχεδόν 40 διαφορετικές ερευνητικές ομάδες επικοινώνησαν με την ομάδα για να μάθουν περισσότερα για την προσέγγιση, είπε ο Li.
Ο καρδιολόγος του UCL Cook βλέπει μεγάλες δυνατότητες στη χρήση HiP-CT για την κατανόηση της βασικής ανατομίας.Ο ακτινολόγος του UCL Joe Jacob, ο οποίος ειδικεύεται στις πνευμονικές παθήσεις, είπε ότι το HiP-CT θα είναι «ανεκτίμητο για την κατανόηση της νόσου», ειδικά σε τρισδιάστατες δομές όπως τα αιμοφόρα αγγεία.
Ακόμα και οι καλλιτέχνες μπήκαν στη μάχη.Ο Barney Steele της συλλογικής βιωματικής τέχνης Marshmallow Laser Feast με έδρα το Λονδίνο λέει ότι διερευνά ενεργά πώς τα δεδομένα HiP-CT μπορούν να εξερευνηθούν σε καθηλωτική εικονική πραγματικότητα.«Ουσιαστικά, δημιουργούμε ένα ταξίδι στο ανθρώπινο σώμα», είπε.
Όμως, παρά όλες τις υποσχέσεις του HiP-CT, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα.Πρώτον, λέει ο Walsh, μια σάρωση HiP-CT παράγει μια «καταπληκτική ποσότητα δεδομένων», εύκολα ένα terabyte ανά όργανο.Για να επιτρέψουν στους κλινικούς γιατρούς να χρησιμοποιούν αυτές τις σαρώσεις στον πραγματικό κόσμο, οι ερευνητές ελπίζουν να αναπτύξουν μια διεπαφή βασισμένη σε σύννεφο για την πλοήγησή τους, όπως οι Χάρτες Google για το ανθρώπινο σώμα.
Χρειαζόταν επίσης να διευκολύνουν τη μετατροπή των σαρώσεων σε λειτουργικά τρισδιάστατα μοντέλα.Όπως όλες οι μέθοδοι σάρωσης αξονικής τομογραφίας, το HiP-CT λειτουργεί λαμβάνοντας πολλές 2D φέτες ενός δεδομένου αντικειμένου και στοιβάζοντάς τες μαζί.Ακόμη και σήμερα, μεγάλο μέρος αυτής της διαδικασίας γίνεται με το χέρι, ειδικά κατά τη σάρωση μη φυσιολογικού ή άρρωστου ιστού.Οι Lee και Walsh λένε ότι η προτεραιότητα της ομάδας HiP-CT είναι η ανάπτυξη μεθόδων μηχανικής εκμάθησης που μπορούν να κάνουν αυτό το έργο ευκολότερο.
Αυτές οι προκλήσεις θα επεκταθούν καθώς ο άτλαντας των ανθρώπινων οργάνων επεκτείνεται και οι ερευνητές γίνονται πιο φιλόδοξοι.Η ομάδα HiP-CT χρησιμοποιεί την πιο πρόσφατη συσκευή δέσμης ESRF, που ονομάζεται BM18, για να συνεχίσει τη σάρωση των οργάνων του έργου.Το BM18 παράγει μια μεγαλύτερη δέσμη ακτίνων Χ, πράγμα που σημαίνει ότι η σάρωση απαιτεί λιγότερο χρόνο και ο ανιχνευτής ακτίνων Χ BM18 μπορεί να τοποθετηθεί σε απόσταση έως και 38 μέτρων από το αντικείμενο που σαρώνεται, καθιστώντας τη σάρωση πιο καθαρή.Τα αποτελέσματα του BM18 είναι ήδη πολύ καλά, λέει ο Taforo, ο οποίος έχει σαρώσει εκ νέου μερικά από τα αρχικά δείγματα του Άτλαντα Ανθρώπινου Οργάνου στο νέο σύστημα.
Το BM18 μπορεί επίσης να σαρώσει πολύ μεγάλα αντικείμενα.Με τη νέα εγκατάσταση, η ομάδα σχεδιάζει να σαρώσει ολόκληρο τον κορμό του ανθρώπινου σώματος με μια πτώση μέχρι το τέλος του 2023.
Εξερευνώντας τις τεράστιες δυνατότητες της τεχνολογίας, ο Taforo είπε: «Είμαστε πραγματικά μόνο στην αρχή».
© 2015-2022 National Geographic Partners, LLC.Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.